Barbara Smits-Janssen

Vanaf kinds af logeerde ik vaak bij bij mijn grootmoeder boven de Kaashal aan de Spilstraat in Maastricht. Waar je elk uur de klokken van het stadshuis hoorde. Een huis waar destijds kabel TV was. En een stereo installatie met een CD speler aanwezig was. Maar waar de centraal verwarming ontbreekt. In de woonkamer, Keuken en badkamer waren wel gas kachels. Maar in de slaapkamers niet. En dat was in de winter ook behoorlijk koud. En het was ook normaal dat de ijsbloemen dan ook aan binnenkant van de ramen zaten.

De huizen in binnenstad hebben geen tuinen. Je bezit daar alleen de grond waar het huis opstaat en geen centimeter meer. Maar boven op zolder (4de verdieping) had je toegang tot het dakterras. En omdat daar ook alles van steen was. Werd je daar in de zomer als een hamburger op een bakplaat bruin gebakken.

Maar onder op de begane grond hadden Daantjes grootouders en delicatesse zaak. Waar zelfs veel internationale klanten op af kwamen. Om er allerlei lekkernij in te slaan. Waar de prijzen op handgeschreven prijskaartjes stonden. en de producten tot aan het plafond opgestapeld stonden. In die tijd parkeerde je de auto nog 'gewoon' op de markt. Het enigste wat digitaal was in de winkel waren de weegschalen en de kassa. van Oma mocht Daantje nooit in de V&D komen. Want onder in de V&D zat een moderne supermarkt. Dus Daantje hing vaak in de V&D rond. Een modern warenhuis dat in die tijd alles verkocht. Maar Oma had destijds druk in haar Winkel en had helemaal niet in de gaten dat je rond hing in de V&D en de Entre-Deux.

Oma hield van lekkere dingen. En een van die dingen dat waren de bonbons van Friandises. Friandises is een van de weinige winkels die de tand des tijds overleefd heeft. Deze zaak heeft geen eigen website. Maar in naam van mijn Oma kan Daantje wel aanraden om eens doos bonbons mee te nemen wanneer je een keer in Maastricht bent.

Vaarwel Oma