2012
Daantjes Weblog.


Menu 2013

Jaren overzicht

December 2012

November 2012

Oktober 2012

September 2012

Augustus 2012

Juli 2012

Juni 2012

Mei 2012

April 2012

Maart 2012

Februari 2012

Januari 2012

Menu 2011

Smal beeldscherm of smal venster. Tekst pas niet naast elkaar. Scroll naar beneden om de tekst te lezen. of maak browser venster breeder.

Oma


Oma in betere tijden tijdens donderdag bezoek bij Friture Reitz.

Oma aan de Maaskade in 1948.

Op bezoek bij Oma

De laatste week van september was Daantje in het zuiden des lands op familie bezoek. Wandelingen gemaakt en de nodige foto's gemaakt. En de laatste dag zei tante Jacqueline dat ik toch ook naar Oma op bezoek moest. 😌 Daantje weet tante gelijk heeft en Daantje moreel verplicht is om zijn laatste in leven zijnde dementerende grootmoeder te bezoeken. 😔

Tsja, Wie mijn weblog regelmatig volgt weet dat de brandweer mijn grootmoeder uit haar huis heeft moeten tackelen. Nadat zij in haar badkamer ten val was gekomen. En sindsdien niet meer kan lopen. Zij woont nu op dementie afdeling zorgcentrum Larisa in Maastricht. En dit is haar eindstation, En dat is toch een zware gedachte omdat elke keer te beseffen.

Dus ik ging naar Oma, Ik kwam bij Oma en zij zat in de gezamelijke ruimte van de afdeling TV te slapen. Een verzorgster maakt haar wakker. Omdat het etenstijd was. Zij werd aan tafel gezet en ik ging erbij zitten. Oma herkende mij meteen. 😃 En begon ook meteen met janken: 😟 Ohh Daan, het is hier net een gevangenis. Ik mag niet naar buiten. En ik wil naar huis. Technisch gezien is de dementie afdeling ook een gevangenis want alle uitgaande de deuren zit een toegangscode. En die code weet ik zelf ook nog niet om weer buiten te komen. 😲 Zij kan echt niet meer naar huis. Maar om dit recht in haar gezicht te zeggen is ook zielig. En ze zal dan niet stoppen met huilen. Ik wist eventjes ook niet meer wat te zeggen.

Dus Daantje probeerde het over iets anders te hebben. En het is toch heel moeilijk om je Oma van al dat janken te weerhouden. Ondertussen probeert oma wat van haar eten op te eten. Ze eet een stukje appel een aardappeltje en verder niets. Een van de verzorgsters vraagt of Daantje een kopje koffie lust. Daantje zegt: "Ja". En mijn Oma meteen: Die heeft oogje op jou 😘 Nee, Oma ik ban daar nou nog niet aan toe. Hoe oud ben jij nou? Het wordt hoog tijd dat je freule eens aan mij gaat voorstellen. 😳😳😳

Ondanks haar toestand weet ze nog heel goed dat ik vrijgezellig ben. Maar het is moeilijk om nog met haar te communiceren zonder dat er traantjes gaan vloeien. Het meeste wat zij ooit wist weet ze niet meer. Volgens mij kent zij ook niet al haar (Achter)klein kinderen niet meer. Of misschien komen die al helemaal niet meer op bezoek. Daantje durft het niet meer te vragen omdat Daantje weet dat het weer huilen wordt. En zo draai je in een cirkel van gespreksonderwerpen door. En voor je het weet beseft oma dat ze naar huis wilt, en dat dit niet meer gaat gebeuren. En alleen het onvermijdelijke einde nog rest. 😭😭

Sinds zij uit huis is, is zij zwaar achteruit gegaan. En dat maakt een dergelijk bezoek er niet lichter op. Ik kan mij wel voorstellen dat niet iedereen meer komt. Het is moeilijk om haar zo te zien zitten. En het is een hard gelach om te zeggen. Maar het is tijd. 😭


Vorig blog bericht.
Blog begin pagina
Volgend blog bericht.
7 *
Bezoekers vinden
dit goed.
3 *
Bezoekers vinden
dit slecht.
3 *
Bezoekers zijn
boos.
4 *
Bezoekers vinden
dit geweldig.
2 *
Bezoekers zijn
medelevend.
3 *
Bezoekers vinden
dit grappig.
2 *
Bezoekers zijn
verbluft.
1 *
Bezoekers zijn
verdrietig.
Geplaatste reakties op dit blog bericht :
Naam : Anoniem
09-10-2017 07:09:54
hoi daan
wat geweldig dat jij je oma nog van een bezoekje voorziet,natuurlijk is het moeilijk.
en de gesprekjes zijn ook moeilijk,maar toch een compliment voor jou
groetjes ans

Vorig blog bericht.
Blog begin pagina
Volgend blog bericht.

© 2024 - Daansweb.net - Daan van der Hoeven.
Niets van dit Blog verhaal mag door derden gebruikt worden.