De hel van PostNL

Bij mijn vorige werkgever had Daantje met diversen postbedrijven te maken. Veel vrachten voor verdere verzending naar Franse en Belgische posterij gebracht. Deze 2 bedrijven zijn namelijk nog (voor een deel) van de staat. En het leveren van al die folders en pakketjes ging gewoon goed. Maar op doorsnee avond moest er geladen worden in Venlo voor postNL in Eindhoven.

Het laden in Venlo was geen probleem. En Daantje ging met een trailer met dure spulletjes naar het los adres. En na het lossen kreeg Daantje de vrachtbrief niet terug. En na het nodige aandringen kreeg Daantje de vrachtbrief ongetekend terug. Met de mededeling dat PostNL geen vrachtbrieven aftekent. 😲 Nou dan gaf Daantje aan dat het dan tijd wordt dat hele boel weer terug in de oplegger moest. Immers de vrachtbrief is niet getekend dus de verantwoordelijkheid over die goederen ligt nog bij Daantje. Zo werkt dat nou eenmaal in het beroepsgoederenvervoer. En Daantje kreeg zelfs te horen dat als ie zo bleef zeuren dat ie niet meer voor PostNL hoefde te rijden. Daantje antwoordde: "Da's geen probleem ik rij namelijk niet voor PostNL en dan is het normaal dat vrachtbrieven getekend worden." Uiteindelijk werd de vrachtbrief getekend om van Daantjes gezeur af te zijn.

In het beroepsgoederenvervoer is de chauffeur en diens baas verantwoordelijk zijn voor de goederen die onder hun hoede is. Het lijkt er op dat dit bij de Nederlandse posterij anders te zijn geregeld. Daar lijken de bezorgers niet verantwoordelijk voor de spullen die zij vervoeren. En dat is toch wel zorgwekkend. Je wilt toch wel enige zekerheid dat je spullen wel geleverd worden. Want de pakketjes kunnen we namelijk niet naar elkaar toe mailen.

Vorig blog bericht.

Blog begin pagina

Volgend blog bericht.